Och moi najdrożsi! Wczoraj rozpoczęłam drugi etap kursu sommelierskiego AIS i wciąż nie mogę wyjść z podziwu nad tym, ile codziennie uczę się nowych rzeczy. Ten semestr będzie w pełni poświęcony terroir, oraz degustacjom pod względem określonych apelacji. Do tej pory ocenialiśmy wina w ciemno, łatwo więc było zdyskwalifikować Grignolino za jago wątły kolor lub Barberę d’Asti za niewdzięczną kwasowość. Jak jednak mówił Dostojewski wszystko to jest umowne, wszystko to względne, wszystko to są czcze formy (..) i gdy znamy apelację sprawy zaczynają przybierać całkiem inny obrót, a wino, które raziło taniną okazuje się doskonałym Aglianico.
Z jeszcze większym entuzjazmem powracam więc do hiszpańskich degustacji, tym bardziej, że dziś czeka na mnie nie byle kto, a Fredolic z apelacji Pendes D.O., który od początku przyciąga uwagę nietypową etykietką z grzybami, które jak domyślam się mają być nawiązaniem do jego naturalności.
Skoro ma być o terroir to oczywiście i Wam nie odpuszczę, a co więcej już wkrótce wypuszczam nową serię kursu somelierskiego, który na żywo będę relacjonować dla Was z Włoch! Ale przywołać się muszę do porządku, bo moja dusza wybiega już w przyszłość i tańczy krakowiaka na hiszpańskich stokach kąpiących się w promieniach słonecznych, których tak mi brak. Pisz, pisz, nie marudź!
Penedes to niewielka apelacja znajdująca się w regionie Katalonii, oddalona około 50 km od Barcelony. Słynie z Cavy (lwia część upraw to Macabeo, Xarel-lo i Parellada), ale także z produkcji win stołowych. Pozostałe szczepy, które występują tutaj bardzo często to Chardonay, Garnacha, Tempranillo, a także międzynarodowe wszędobylskie Cabernet Sauvignon, Merlot i Syrah. Bohaterem dzisiejszego wieczoru będzie właśnie stuprocentowy Cabernet Sauvignon, z którym w winnicy obchodzono się w bardzo szczególny i delikatny sposób. Proces produkcji jest następujący – fermemtacja z naturalnymi drożdżami pochodzącymi z winnicy Boles bez dodawania jakichkolwiek innych substancji i ulepszaczy oraz fermentacja malolaktyczna. Do wina nie są dodawane siarczyny.
W kieliszku piękny, błyszczący i żywy, wiśniowy kolor z ciemnoczerwonymi refleksami. Intensywny, bardzo owocowy nos, z nutą ziołową i leśną (pachnie leśnym podszyciem, mokrym mchem) oraz szczyptą przypraw. W ustach pojawia się tanina, mineralność, świeża kwasowość i elegancja. Dobra struktura, duże ciało, wróć, przecież to to samo. Struktura=ciało, jak głoszę wykładowcy kursu sommelierskiego, nie ma się więc co rozwodzić nad jednym i drugim, a tym bardziej kompromitować wystawianiem im sprzecznych opinii. Tanina jest tutaj bardzo ostra, tnąca i nie sądzę, by każdemu ta surowość przypadła do serca. Zanim więc siądziecie do degustacji przygotujcie się od strony kulinarnej – soczyste, najlepiej grillowane mięso wołowe lub jagnięce będzie idealnym towarzyszem Fredolico. A jeśli chcecie oszczędzić parę krówek to z podpowiedzią przychodzi producent ze wspomnianymi już grzybkami uśmiechającymi się do Ciebie z etykietki. Trufle, ciężka zupa grzybowa, makaron z prawdziwkami? Leśny świat należy do Ciebie.
Pozdrawiam Was najpyszniej,
Agnieszka
